نقش شرکا در اداره شرکت تضامنی

 

به موجب ماده ( 116 ) قانون تجارت " شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود ". اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض کافی نباشد؛ هر یک از شرکاء مسئول پرداخت تمام قروض شرکت هستند. هر قراری که بین شرکاء برخلاف این ترتیب داده شده باشد؛ در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود. و یا به عبارت دیگر :

" شرکت تضامنی شرکتی است که مسئولیت شرکاء در آن محدود به سرمایه نیست بلکه چون به اعتبار شخصیت شرکاء تشکیل می شود، مسئولیت نامحدود است و شرکاء مسئول کلیه قروض و تعهدات شرکت، علاوه بر سرمایه می باشند ". شرکت تضامنی از حیث اعتبار در راس تمام شرکت های تجاری قرار دارد و بیشتر بین اقربا و نزدیکان تشکیل می شود.

همان طور که می دانیم برای سازماندهی شرکت تضامنی، شرکا باید یک یا چند مدیر برای اداره شرکت انتخاب کنند. مدیر مزبور ممکن است غیر از شرکاء بوده و از خارج انتخاب شود.( ماده 120 ق.ت ) در صورتی که مدیران از بین شرکا بدون قید در اساسنامه انتخاب شده باشند ، با توجه به شرایط اساسنامه یا به اتفاق آراء سایر شرکاء قابل عزل می باشند.مدیر غیر شریک با شرایط پیش بینی شده در اساسنامه و در غیر این صورت با تصمیم اکثریت شرکاء معزول می شود.

در صورتی که عزل مدیری بدون دلیل موجه باشد،مدیر معزول حق مطالبه ضرر و زیان را از شرکت خواهد داشت.

- مدیر یا مدیران مندرج در شرکتنامه قابل عزل نمی باشند و حق استعفاء نیز ندارند، مگر با توافق کلیه شرکاء شرکت تضامنی

- در صورتی که مدیر یا مدیران در اساسنامه انتخاب شده باشند، ممکن است طبق اساسنامه نسبت به تغییر مدیر یا مدیران مذکور عمل شود.

- اگر مدیر یا مدیران در شرکتنامه یا اساسنامه انتخاب نشده،ولی انتخاب آنان بعداَ صورت گرفته باشد،در این صورت شرکاء می توانند مدیر یا مدیران فوق را معزول نمایند.بدیهی است مدیر یا مدیران حق اسعفاء خواهند داشت.

نقش شرکا در اداره شرکت تضامنی

از آن جا که قانون گذار، در قانون تجارت، برای نظارت بر کار مدیران نهاد نظارتی – مانند بازرس – پیش بینی خاصی نکرده، اختیار نظارت به عهده خود شرکاست و می تواند در شرکتنامه یا ااساسنامه پیش بینی شود.

یکی از حقوق اساسی شرکا، حق اطلاع یافتن از اداره امور شرکت توسط مدیران است. آنان حق دارند اسناد و مدارک و حساب های شرکت را شخصاَ مطالعه و بررسی کنند یا وکیل و کارشناس را به این کار بگمارند. البته، در این خصوص شرکا باید مصلحت شرکت را مراعات کنند و کاری نکنند که به شرکت زیان وارد شود.

شرکتنامه یا اساسنامه می تواند حق وسیع کنترل اعمال مدیر توسط شرکا را پیش بینی کند. حق دیگری که برای شرکا می توان قائل شد، حق خروج از شرکت است. البته، در این مورد باید بین فرضی که شریک اراده می کند از شرکت خارج شود و می خواهد سهم الشرکه خود را به اشخاص ثالث واگذار کند – که باید با رضایت کلیه شرکا باشد – با فرضی که یکی از شرکا فوت می کند و شریک یا شرکای دیگر می خواهند به حیات شرکت خاتمه دهند تفاوت گذاشت. ( ماده 139 ق. ت )

هر یک از شرکا، یک رای دارد و تصمیمات باید به اتفاق آرا باشد، مگر آنکه اساسنامه یا شرکتنامه خلاف آن را پیش بینی کرده باشد. تصمیمات شرکت، لازم نیست در مجمع خاصی باشد و می تواند از طریق مکاتبه نیز انجام شود. شرکا، در واقع می توانند به ترتیبی که برای تصمیم گیری مناسب می بینند، پیش بینی کنند.

شرکا می توانند شخصاَ در جلسات احتمالی حاضر شوند یا نماینده بفرستند.

شرکا حق دارند هر جا که مدیر یا مدیران از اختیارات خود خارج شده باشند، اعمال آن ها را تنفیذ نکنند . این تنفیذ، جز در صورتی که در اساسنامه یا شرکتنامه به ترتیب دیگری پیش بینی شده باشد، باید به اتفاق آرا باشد.

در صورت نیاز به هرگونه مشاوره تخصصی با ما تماس حاصل فرمایید.